Symposium "Vrij spel voor de ziel".

Bezoekers van het symposium hoorden tijdens het binnenkomen van de kerk muziek van Rob Verheul. Hij bespeelt de Hang. Klik op het Youtube-filmpje rechts om tijdens het kijken van deze pagina de muziek te horen die hij zaterdagochtend als eerste nummer speelde. Het nummer is geschreven voor zijn vriendin Rosa.

Klik op de foto's voor een vergroting (Rob Verheul speelde in de kerk van Haren nog 4 nummers).

Voorafgaand aan de speech van Henk zong Marike het lied Universal Child.

How many mountains must you face before you learn to climb.
I'm gonna give you what it takes, my universal child.
I'm gonna try to find a way to keep you safe from harm.
I'm gonna be a special place, a shelter from the storm.
And I can see you, your everywhere, your portrait fills the sky.
I'm gonna wrap my arms around you, my universal child.
And when I look into your eyes, so innocent and pure.
I see the shadow of the things that you've had to endure.
I see the tracks of every tear that ran ran down your face.
I see the hurt, I see the pain, I see the human race.
I can feel you, your everywhere, shining like the sun.
And I wished to god that kids like you could be like everyone.
How many tumbles must it take before you learn to fly.
I'm going to help you spread your wings, my universal child.
I can feel you everywhere shining like the sun.
And I wished to god that kids like you could be like everyone.

Henk in zijn openingsspeech:
"De ziel zélf is in mijn veronderstelling onkwetsbaar en helemaal niet zielig. Onze ziel is ons hele leven bij ons en laat ons nooit in de steek, maar onze eigen persoonlijke verbinding met de ziel is wél uiterst kwetsbaar. De verbinding met de ziel kan in meer of mindere mate beschadigd worden. Dat kan al op jonge leeftijd gebeuren en hoe ingrijpender de gebeurtenissen, hoe ernstiger de beschadiging. (Dat levert dan vaak het onbestemde gevoel op: ik ben ergens een deel van of het contact met mezelf kwijtgeraakt.) Dat is ook de reden waarom ik vandaag War Child wil sponsoren. War Child helpt kinderen in oorlogsgebieden die op een kwetsbare leeftijd door ontspoorde volwassenen gedwongen worden dingen te doen die ze zelf nooit zouden doen. Dat beschadigt de verbinding en het contact met de ziel ernstig. Een financiële bijdrage leveren aan een organisatie die daar iets aan wil doen, vind ik daarom passen bij deze dag."

Naast Henk de doos voor de bijdrage aan de dag en voor een donatie aan War Child.

De tweede speech op de ochtend was van Coby Schasfoort.

Coby is net als Henk kinesiologe en geeft met haar man Ton cursussen die gericht zijn op gezondheid en welbevinden in het Hof van Axen in Aalden (Drenthe).

Coby heeft bezielingplanken meegenomen. Een daarvan kreeg Henk cadeau.

Seelenbretter zijn van oorsprong planken waarop een dode werd opgebaard en begraven.

Coby:
"Ik was zo onder de indruk van deze planken dat ik spontaan het idee kreeg om geen opbaarplanken te schilderen maar Bezielingsplanken.
Het is ongelooflijk hoeveel ontspanning het geeft om op planken van prachtig hout, met prachtige nerven, waarin het leven van de boom nog zichtbaar is, je ziel te schilderen en te ontdekken dat het is alsof je in een andere dimensie van jezelf stapt.
Het is een stille bezigheid, de plank legt je 'bij wijze van spreken' het zwijgen op terwijl je kleuren kiest. Of andere materialen.
Het is geen cursus, er is geen certifikaat, je werkt aan je eigen Ziel."

Hieronder staande buiten op het plein op de foto Marije, de dochter van Marike.

De catering werd verzorgd door Aukje Stoffelsma.

Sonia en Trudi van de Keerkring hielpen haar.

Henk:

"In de loop van de tijd ben ik het verbeeldend vermogen van de mensen waarmee ik samenwerkte, steeds meer gaan gebruiken. Het bleek een effectieve manier om hen zo zélf zicht te laten krijgen op oorzaken van klachten, maar óók als mogelijkheid om zicht te krijgen op een andere, meer creatieve manier van kijken en handelen! Het leuke van verbeelding is, dat alles kan en alles mag, het is niet echt. Verbeelding werkt fantastisch, maar is absoluut geen flauwekul! Je kunt bijvoorbeeld met je voorstellingsvermogen en de levenservaring die je nu hebt, op bezoek gaan bij jezelf in je eigen verleden als kind. Naar een vervelende situatie of naar een periode van vroeger teruggaan en je afvragen wat daar eigenlijk misging. En je kunt zo terugkijken wat je toen nodig had om het anders of beter te doen."

In de middag waren er vier workshops, in de kerk, buiten en in "Ons centrum".

1. Stembevrijding
2. Psychosynthese
3. Labyrint
4. Zandtekenen

Stembevrijding (in de kerk) door Marike Oosterheert

Psychosynthese onderscheidt zich van andere benaderingen van de psyche door ons te dis-identificeren van onze klachten, problemen etc. al het geen ons overheerst, maar ook om ons te identificeren met ons centrum van bewustzijn en wil. Wat een synthetische effect heeft en waarlijk harmoniseert.

Labyrint tekenen door Robin Stemerding en Corma Pol

Zandtekenen (buiten) door Hilda Top

Henk in zijn openingsspeech:

"Zoals al gezegd, onze verbeeldingskracht heeft aan de wieg gestaan van alles wat we als mens ooit hebben gemaakt of georganiseerd, zichtbaar of onzichtbaar. Zo ontstond het idee voor dit symposium ook eerst in mijn verbeelding, ik zag het wel zitten met mijn geestesoog, als ik het op deze manier zou doen. Daarna heb ik medestanders gezocht in mijn eigen netwerk, want we hebben altijd anderen nodig om iets tot stand te brengen, ik kan en kon dit niet alleen. Samen zijn we het idee verder gaan uitwerken en ziehier het resultaat van een proces van gezamenlijke, creatieve verbeeldingskracht van 15 mensen."

Aan het eind van het symposium bedankte Henk alle vrijwilligers die hebben geholpen de dag tot een succes te maken. Voor zover zij hierboven nog niet zijn getoond komen hier hun foto's.

Jilles van den Doel was vanaf het begin betrokken bij de organisatie van het symposium.

Michiel, haar vriend, hielp met Jan buiten de partytent op te zetten.